Coraline

Als we het hebben over de Franse componist Bruno Coulais denken we vooral aan zijn muziek voor Les Choristes (2003) waarvoor hij een oscarnominatie in de wacht sleepte. Die film score ging alleen al in Frankrijk meer dan 1,68 miljoen maal over de toonbank. Of zijn muziek voor Henri Selick's animatiefilm Coraline even succesvol wordt, moet nog blijken. Het internationale succes voor Coulais loert alleszins om de hoek, want de muziek voor Coraline is net zoals de film intrigerend. En Coraline is bovendien de eerste Hollywoodfilm waarvoor hij de muziek componeerde.

De film zelf is gebaseerd op de gelijknamige roman van Neil Gaiman en handelt over de avonturen van het jonge meisje Coraline. Door enkele muizen achterna te hollen, ontdekt ze een geheime doorgang in een muur van het nieuwe appartement van haar ouders. Een opening naar een mysterieus, magisch en sporadisch eveneens angstinboezemend subsidiair universum. Een ruimte waar katten kunnen spreken, waar Coraline kennismaakt met een hele resem wezens die haar in de 'andere wereld' wensen te houden.

Coulais experimenteert er weer massaal op los (een beetje in de stijl van leeftijdsgenoot Thomas Newman). Het gebruik van onconventionele instrumenten zoals marimba's en klokkenspelen valt meteen op, maar dit maakt de muziek erg passend bij de film. Zo bevat de score enkele tracks waarop het koor in een onbegrijpbaar taaltje zingt. Dit is onder meer het geval in de opvallende openingstrack 'End Titles', 'Dreaming' en 'Mechanical Lullaby'.

'End Titles' is een Sound of Music-achtige song waar snelle strijkers en een bij wijlen fluisterend koor een centrale rol vervullen met een grappig effect als gevolg. Na de iets meer gitaargeoriënteerde tracks 'Wybie' en 'Exploration' volgt de enige song die niet door Coulais werd geschreven. 'Other Father Song' is de op één na kortste track en werd geschreven door de groep They Might Be Giants. De song werd ingezongen door John Linnell, één van de leadzangers van de band. Naast dat nummer schreef de band nog negen andere tracks voor de film, maar deze haalden de film niet. De makers wilden namelijk muziek gebruiken met een meer melancholische toon.

Ondanks het feit dat slechts twee tracks een langere duur hebben dan drie minuten slaagde Coulais er in een coherente score af te leveren. De gehanteerde stijl is niet-alledaags en komt soms nog het meest in de buurt van Danny Elfman's The Nightmare Before Christmas. Coraline is dan ook aanbevolen voor liefhebbers van ongewone orkestraties en zangpartijen.

Coucou de Mathilde Pellegrini du choeur d'enfants Orféo ! C'est un vrai bonheur pour nous toutes de constater à quel point la bande son du film Coraline plaît ! Bruno Coulais a réalisé là un très beau travail à partir de nos voix, d'une harpe et de 2-3 petites choses qui donnent au film une douceur et une étrangeté envoutantes. Cela complète admirablement la vision de l'auteur et de Selick et je regrette que sur le site officiel du film, il n'y ait rien sur la musique même si ce sont nos voix que l'on entend en fond...C'est un peu injuste car la bande son est vraiment pour beaucoup dans le succès du film ! Je suis en train de lire une autre nouvelle de Neil Gaiman : l'étrange vie de Nobody Owens et vous savez quoi ? je suis partante pour chanter à nouveau si un film se fait ! Plus sérieusement, je vous invite à lire tout ce qu'écrit cet auteur, c'est vraiment..fantastique ! Et bien sur, je vous en supplie, arrêtez de croire que Bruno Coulais n'a fait que les choristes ! En deux ans, on a eu la chance de travailler avec lui pour le film coraline mais également pour un opéra d'enfants et on a pu constater à quelle vitesse les idées nouvelles tournent dans sa tête. Moi ce que j'aime surtout, c'est sa façon d'utiliser la voix. Vivement que le film sorte en France et que les critiques français puissent se rendre compte de la richesse et de l'inventivité de son travail. Il y aura peut être une diffusion avec la musique en direct à Nice puisque c'est le berceau du choeur Orféo et là ce sera la méga fiesta pour fêter ça !