Kung Fu Panda 2


Colosseum (4005939709228)
Varèse Sarabande (0030206709223)
Película | Fecha de estreno: 24/05/2011 | Medio: CD, Descarga
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista   Duración
1.Ancient China/Story of Shen2:43
2.Dumpling Warrior1:19
3.Inner Peace2:26
4.Musicians Village1:20
5.Save Kung Fu3:41
6.Daddy Issues4:22
7.Stealth Mode4:04
8.Gongmen Jail2:40
9.Rickshaw Chase2:36
10.Po and Shen/Face to Face5:58
11.More Cannons!3:00
12.Fireworks Factory6:49
13.Po Finds the Truth5:04
14.Invasion Begins2:37
15.Zen Ball Master7:21
16.My Fist Hungers for Justice4:55
17.Dumpling Warrior Remix3:31
 64:25
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

Kung Fu Panda 2 - 10/10 - Crítica de Sander Neyt, Publicado en (Neerlandés)
Shifu: This could be the end of Kung Fu.
Po: But I just got Kung Fu !
Shifu: And now, you must SAVE it !

Na het overdonderde succes van de eerste Kung Fu Panda in 2008, kon een sequel natuurlijk niet uitblijven. Drie jaar later was Kung Fu Panda een feit. En waar menige sequels te leiden hebben aan sequelitis is dat bij deze film niet het geval. Vele sequels willen groter uitpakken, magischer, bombastischer zijn dan hun voorhanger en daar knelt hem nu net het schoentje. Eenmaal filmmakers beter werk willen leveren dan gaat het mis. Maar daar heeft Kung Fu Panda geen last van. Menige filmliefhebbers hadden ook geen grote verwachtingen met betrekking tot deze film. Ik wel, omdat ik helemaal weg was van de eerste film. Wonderlijk ben ik nog meer weg van dit tweede deel. Dit is echt superieur tegenover het eerste deel, en dat is één van de weinige keren dat ik dat kan zeggen van een sequel. Het verhaal is beter, de personages worden meer uitgediept (een mirakel in Hollywood) de art design is nog mooier dan het eerste deel en we hebben een betere villain genaamd Lord Shen. Al deze ingrediënten vormen samen een heerlijke soep genaamd Kung Fu Panda.

Zoals ik al had aangekondigd op het einde van mijn recensie van de muziek van het eerste deel, is deze Kung Fu Panda 2 eigenlijk de muziek die ik voor het eerste deel had verwacht. Bombastisch, majestueus, luide, hevige en hemelse muziek. Dat was mijn verwachting voor het eerste deel. Mijn verwachtingen werden deels ingelost bij het eerste deel. Bij dit tweede deel wordt het helemaal afgelost. Want net zoals de film is deze score bombastischer, grootser, meer episch en zo veel beter dan het eerste deel.
Ook deze keer werd de muziek gecomponeerd door Hans Zimmer en John Powell. Beide heren behoren tot de absolute top in de wereld van de filmmuziek. Maar het bewijs was er dat zelfs beide heren konden falen op sommige gebieden. Dat hadden ze, in mijn ogen, gedaan met het eerste deel. Gelukkig kunnen de mannen leren uit hun fouten en brengen ze hier een meesterlijke score die zo in de top 10 van 2011 kan komen.

THEMA’S
De thema’s vond ik altijd al hét sterkste punt uit de eerste score. Die waren nu eenmaal fantastisch. Gelukkig komt elk thema terug. Maar de manier waarop maakt het allemaal nog veel mooier. Zimmer en Powell konden de thema’s gewoonweg kopiëren, maar in de plaats zetten ze nog mooiere versies neer van die thema’s.
Het begint al met het hoofdthema (Oogway). Het thema is voor het eerst te horen in “Ancient China/Story Of Shen”. Het is maar een kleine hint van het thema om aan te geven dat je naar een Kung Fu Panda score gaat luisteren. Het thema fungeert een beetje als Fiona’s Theme voor de Shrek reeks. Het thema komt regelmatig terug in de score en de mooiste versie krijg je te horen in Save Kung Fu. Een koor zingt op prachtige wijze de melodie waarbij je mond openvalt van verbazing. Een beetje verder in de track krijg je het thema te horen op een manier waarop de emotie uit de boxen spat. Op een chinees instrument wordt het gespeeld. (Mijn excuses voor deze algemeenheid, maar ik ben niet zo op de hoogte van de Chinese instrumenten) Telkens als het thema opduikt denk je hetzelfde: Wat is dit voor een prachtig thema, en dat is het ook.
Het actiethema komt terug, het thema van Po komt terug. Maar meer hierover krijg je later te lezen bij het stukje Zen Ball Master.
Want er zijn ook nieuwe thema’s in deze score. En wat voor thema’s! We hebben een zeer sterke villain, dus die villain heeft ook een sterk thema nodig. En krijgt hij een sterk thema? Wees daar maar zeker van. Voor het eerst te horen in de laatste minuut van de eerste track. Blazers bereiden de komst van het thema voor. De eerste laag wordt voorbereid door laag spelende strijkers en alweer een chinees instrument. En dan wordt het eerste deel van het thema gespeeld enkel en alleen met behulp van percussie. Geen percussie door middel van de synthesizers, maar met echte instrumenten. Later komen de strijkers en blazers erbij en spelen het echte thema van Shen. Het is een stukje muziek waarvan je denkt: jep, dat straalt enkel maar boosaardigheid uit. Het is door en door donker, maar de melodie is zodanig slim bedacht dat het gewoonweg prachtig wordt. Dit is het sterkste thema voor de reeks tot nu toe. Het is herkenbaar, prachtig en past perfect bij het personage! Twee duimen omhoog voor de componisten. Al heb ik het gevoel dat het thema eerder afkomstig is van John Powell.

INSTRUMENTATIE
Normaliter zeg ik niet zoveel van de instrumentatie, maar deze score verdient het echt wel. De animatiescores van John Powell zijn bekend om hun gelaagdheid in de muziek. Kijk maar naar Waterpark van Ice Age: The Meltdown. Ook in Kung Fu Panda is instrumenteel zeer gevarieerd en gelaagd. Zelden heb ik scores gehoord waarbij de instrumentatie zo op elkaar is afgestemd. Als ik soms zeer goed luister naar deze score hoor ik nog altijd instrumenten dat ik nog nooit eerder had gehoord. Dus een dikke pluim voor de orkestrators en natuurlijk voor John Powell en Hans Zimmer die de muziek op die manier schreven. Nog een voordeel van deze score; de synthesizers zijn zo goed als verdwenen. Natuurlijk duiken ze nog sporadisch even op, maar de score is praktisch bijna opgebouwd uit echte instrumenten wat de muziek natuurlijk alleen maar ten goede komt.

ZEN BALL MASTER
Wat maakt deze score helemaal af? Eigenlijk de drie afsluitende tracks. Waar Invassion Begins de stilte voor de storm is, en My Fist Hungers For Justice de afsluiter dan is Zen Ball Master de climax. Man, deze track is gewoonweg af! Eigenlijk kan je zeggen dat het een suite is van de volledige franchise. Na een uiterst donker begin, komt daar het thema van Po eindelijk tevoorschijn. Het is speels, geestig en geweldig. Na de reprise van dat thema komt het grote actiestuk van de muziek. De herhaling van het actiethema komt tevoorschijn. Alleen is dat thema naar voren gebracht als nooit tevoren. Het klinkt zoveel beter dan in zijn voorganger. Niet alleen omdat de instrumentatie zoveel beter is, maar ook omdat de synthesizers voor een groot deel naar achteren is gebracht. Na het actiegedeelte komt er een hele mooie maar intrieste reprise van het hoofdthema. Een triestigere versie dan hier zal je niet horen in deze scores. Vooral gespeeld door de strijkers. Zelfs zonder een enkel beeld blijft de muziek even sterk. En is dat nu niet de bedoeling van echte goede filmmuziek?
Na deze reprise krijg je een reprise van een ander thema. Namelijk het bezinningsthema. Wat trouwens ook prachtig te horen is in “Inner Peace”. Net zoals de rest van de score klinkt het thema hier beter, meer episch, en is het gewoon prachtiger om te horen. Na het bezinningsthema begint de fun pas. Want Zimmer en Powell laten alle remmen los en laten hier een stuk actiemuziek op de mensheid los dat de boeken kan worden ingeschreven als hun beste werk ooit. Luister ernaar en je zult weten wat je bedoeld! Eigenlijk is deze track een beetje een best off van de werken van beide mannen. Je merkt tijdens het luisteren van deze track dat beide stijlen van beide mannen perfect in elkaar overvloeien en hoe goed deze twee mannen op elkaar zijn afgestemd.

Conclusie
Hier kan ik heel kort over zijn. Deze score is gewoonweg beter dan zijn voorganger. Het is grootser, bombastischer, en prachtiger dan zijn voorganger. Dit is de muziek die ik verwachtte voor de eerste film, maar mijn geduld werd op de proef gesteld voor deel twee. Als alles wat mijn geduld op de proef stelt, zo uitkomt, dan mag het nog veel meer op de proef worden gesteld. Kung Fu Panda 2 is alles wat je kan verwachten van Zimmer en Powell, alleen maar beter. Heb ik een puntje van kritiek. Eigenlijk één kleintje. In Dumpling Warrior wordt even dezelfde ‘moderne’ stijl van Hero voortgezet. Maar ben ik dan een muggenzifter? Ja, eigenlijk wel. Want deze score krijgt een hele mooie 10 van deze recensent. Ben je fan van Zimmer? Koop deze score! Ben je fan van Powell? Koop deze score! Ben je fan van de eerste score? Koop deze score! Ben je van fan van filmmuziek? Koop dan zeker deze score, want het is de beste van 2011 volgens mijn persoonlijke bescheiden mening! Deze krijgt van mij een welverdiende 10. Als de derde score nog beter gaat worden, dan moeten we ons puntensysteem aanpassen denk ik.

Beste tracks
 Ancient China/Story Of Shen
 Save Kung Fu
 Zen Ball Master
 My Fist Hungers For Justice

Shen: How did you find peace? I took away your parents, everything, I scarred you for life...
Po: See that's the thing, Shen, scars heal.
Shen: No they don't. Wounds heal.
Po: Oh, yeah... what do scars do? They fade, I guess...
Shen: I don't care what scars do...!
Po: You should, Shen. You got to let go of the stuff from past - because it just doesn't matter! The only thing that matters is what you choose to be now.
Shen: Alright. Then I choose THIS!
Kung Fu Panda 2 - 07/10 - Crítica de Lammert de Wit, Publicado en (Neerlandés)
Na het enorme succes van de eerste Kung Fu Panda film was het niet meer dan logisch dat er een opvolger zou komen. Maar daarnaast verschenen er in de jaren na 2008 ook de nodige spin-offs. In 2011 lanceerde productiemaatschappij Dreamworks de officiële opvolger met Kung Fu Panda 2.
In het origineel was er de oude Kung Fu meester Oogway en zijn vijf secundanten die hun gebied beschermen tegen gespuis. Oogway wees toen de luie panda Po aan als de Drakenkrijger, en het was aan de Furious Five om hem op te leiden tot meester in de Kung Fu, tot hun eigen wanhoop. Want Po kende totaal niets daarvan. Maar de opleiding bleek niet voor niets.
In Kung Fu Panda 2 speelt het verleden van Po een belangrijke rol. Hij is als kleine panda geadopteerd toen zijn ouders waren overleden, voor zover hij wist. De film begint in die tijd, waarin het hoofd van de clan van Gongmen het land in z'n macht wilde krijgen en vanwege een voorspelling daarvoor alle reuzenpanda's om het leven bracht, waaronder Po's ouders. Nu is het twintig jaren later en het hoofd van de clan van Gongmen besluit dat de tijd rijp is om de macht te grijpen. Maar de Furious Five en Po laten dat niet zomaar gebeuren, waarbij Po nog een extra appeltje met het clanhoofd te schillen heeft...

Evenals het origineel is ook voor dit tweede deel de muziek verzorgd door het duo Hans Zimmer en John Powell, die beide oude rotten zijn in het animatiegenre.
De muziek voor het eerste deel was al fors aangezet met grootschalige orkestrale bombast, het tweede deel is dat niet minder. De mooie hoofdmelodieën van deel 1 komen ook in dit tweede deel weer terug en vooral het hoofdthema van de films wordt in dit tweede deel nog fraaier uitgewerkt dan in het eerste deel. De orkestrale muziek uit het eerste deel was behoorlijk stevig aanwezig en niet altijd in de mooiste harmonieën, maar regelmatig nogal tegen het chaotische aan. Daardoor viel de muziek uit dat origineel van Kung Fu Panda toch wat tegen. Ook in dit tweede deel is de muzikale bombast nadrukkelijk aanwezig, maar is het allemaal iets minder chaotisch en schetterend dan in het origineel. Toch is het vooral drukke en stevige actiemuziek wat de klok slaat. Naar mijn smaak is het allemaal net iets te fors aangezet en balanceert een flink deel van de muziek net even teveel op het randje de harmonie. Die harmonie en symfonie klinkt vaak net even te weinig door de heftige actietracks heen. En een groot deel van de score bestaat toch uit actiemuziek, regelmatig zelfs compleet met koorklanken. De muziek is op zich wel melodieus, soms zelfs erg melodieus, maar door het hoge actiegehalte en het hoge tempo worden die melodieën nogal overschaduwd door de heftigheid van de actie en ze komen daardoor niet goed uit de verf.

Ook het comedy-aspect is in de muziek hoorbaar. De vlotte deuntjes spreken wat minder aan en gaan bijna verloren in de actiemuziek die al snel weer volgt.

Gelukkig is het niet allemaal van die drukke en bijna over-the-top gearrangeerde actiemuziek. De score bevat wel degelijk prachtige pareltjes, waarvan het hoofdthema meestal de leidende melodie is. Dit bijzonder fraaie thema drukt een flink stempel op de score en zorgt daarmee eigenlijk voor een hogere waardering dan de score anders gehad zou hebben. Niet dat de score zoveel tracks heeft waarin dat thema de muziek bepaalt, maar het thema duikt ook regelmatig op in de actietracks, soms als actiemelodie, maar ook als rustig intermezzo, zodat je weer even kunt bijkomen van de overdaad aan bombast.
De score opent en sluit met dit bijzondere thema. In 'Ancient China / Story of Shen' wordt dit thema op een rustige manier opnieuw geïntroduceert in het tweede deel van de filmreeks. Zimmer en Powell larderen dat thema met een keur aan authentieke Oosterse instrumentaties. Die zorgen voor muziek die je bijna automatisch in de sferen van het oude China brengt, waarmee de titel van die openingstrack geheel op z'n plaats is. Ook verder in de score komen de Oosterse instrumenten volop aan bod, zelfs binnen de actietracks, hoewel ze in de rustiger tracks beter tot hun recht komen.
De score sluit af met het hoogtepunt in de track 'My Fist Hungers for Justice'. Deze track begint met de nodige actiemuziek, om al snel over te gaan in een prachtige orkestrale uitvoering van het hoofdthema. Die muziek leidt naar het einde van de track naar een heerlijke climax, compleet met koorklanken. Geweldig!

Helaas komen we van een koude kermis thuis, want na dit prachtige slot van de score volgt nog een track. En dat is volgens de titel een remix van de tweede track 'Dumpling Warrior', maar als je beide tracks gaat vergelijken moet je wel erg je best doen om in de remix iets van die tweede track terug te horen. De muziek van deze remix draait in de film tijdens de aftiteling en ik kan me voorstellen dat dit de humor in de film nog even voor het voetlicht brengt, zodat het nauwelijk stoort na de orkestrale pracht van het slot van de film. Maar als je de score los van de film beluistert, dan valt de slottrack toch wel wat rauw op je dak na de mooie, bijna gedragen muziek van de voorlaatste track. Ik heb de film niet gezien, maar verwacht dat de zin die Po in die remix een paar keer zegt ('Got it..., Stealth Mode') in de film een leuke gimmick is. Dat is dan wel grappig bij het verlaten van de bioscoopzaal, maar niet echt bij het los daarvan beluisteren van de score. De remix is gemaakt door Junkie XL, oftewel Tom Holkenborg, die inmiddels is doorgedrongen tot de top van de filmmuziekcomponisten.

Kortom, met Kung Fu Panda 2 hebben Hans Zimmer en John Powell een stevige actiescore neergezet, die het beter doet dan hun score voor het eerste deel. Dat komt dan vooral door de veel mooiere uitwerking van het hoofdthema in deze tweede score. Toch blijft ook deze score last houden van een overmaat aan bombastische actiemuziek. En het probleem met actiemuziek in de meeste scores is dat de melodieën erin ondersneeuwen en de muziek wat gaat drijven op heftigheid en snelle ritmes, wat nogal eens wat chaotisch overkomt. En dat is ook hier het geval, ondanks dat die actietracks regelmatig toch best melodieus zijn. Maar de score bevat ook een aantal echt prachtige tracks met het heerlijke thema, die vaak vol orkestraal worden uitgewerkt. Jammer is dat die muziek nogal eens verstopt zit tussen het actiegeweld, maar dat zorgt dan wel weer voor een rustpuntje in die tracks. Het hoogtepunt is de zestiende en afsluitende track van de score, waarin dit thema tot een geweldige climax wordt uitgewerkt, inclusief machtige koormuziek. Wel is het dan weer jammer dat het album nog de remix van Junkie XL als laatste track presenteert. Als representant van de film is het logisch, maar als luisteralbum is het toch wat een kater.
Mijn collega-recensenten waarderen dit album van Kung Fu Panda 2 met een 10, maar ik kom daar lang niet op. Mijn waardering blijft hangen op niet meer dan 69 uit 100 punten.
Kung Fu Panda 2 - 10/10 - Crítica de Dimitri Asselman, Publicado en (Neerlandés)
We kennen Hans Zimmer en John Powell, toch? Twee filmcomponisten die de afgelopen jaren al heel wat succesvolle muziek geschreven hebben voor al even succesvolle films. Wel, wat zou je ervan denken als we Zimmer met Powell mixen, of omgekeerd? Groots Vuurwerk? Spektakel? You bet! Dit is ongetwijfeld een van de meeste verrassende en krachtigste score's die ik dit jaar al mocht beluisteren. Top, zoveel is zeker. Deze score kreeg alvast mijn stem voor de nominatie van de Public Choice Award voor de komende World Soundtrack Awards.

Panda Po is terug: nieuwe vrienden, oude vijand. They'll kick some buts. En dat is precies wat je van het componisten duo kan zeggen. De soundtrack bruist van de Kung Fu energie. Van Zen, meditatieve en transcendentale Oosterse geluiden tot échte Wushu, explosieve en diepe Taiko (drums). Van intiem-gevoelig naar meer expressief, om uiteindelijk terug te keren naar de stilte voor de storm. Maf!

Er zijn een paar hoofdthema's die de rode draad vormen doorheen deze score. De manier waarop men ze keer op keer terughoort getuigt van een groot muzikaal meesterschap. Je kan het zo gek niet bedenken. De Oosterse sfeer is duidelijk aanwezig, maar bij wijlen – oa door komische muziekeffecten – wanen we ons in een of andere spaghetti Western. Of neen, op de kermis, waar clowneske figuren de show stelen. Even later, dreigt een zwart onweer boven ons hoofd en belanden we in een ander casino waar een gangsterbende op het punt staat een slag te slaan. Je vraagt je af of David Holmes hier ook een vinger in de pap had? De funky, lounge en break-beatachtige sound is er ook.

Nu we toch bezig zijn: mixen we even een Big Band met een niet onaardig symfonisch orkest en koor? Hier en daar in de maat gehouden door een drummer? Om de boel dan nog wat meer elan te geven, verzwaren we de drums met wat paukengetrommel en synth effects? (dat subsonisch geluid komt echt wel beter tot haar recht met een goeie sub!). Het is onwaarschijnlijk wat een variaties er op deze manier worden gebracht in een paar thema's! Nooit gaat het vervelen. Hoe meer je naar deze muziek luistert, hoe meer verschillende (exotische) instrumenten je ontdekt, hoe meer neventhema's er opduiken. Ze zitten verstopt! Het is een verhaal dat je keer op keer wenst te herlezen, dingen waar je hebt overgelezen staan plots op de voorgrond. Dit IS geniaal!

De muziek draaft ook door. De track, Zen Bal Master bijvoorbeeld is een TGV dat uiteindelijk zo'n vaart neemt dat het niet lijkt te stoppen. Dit mis ik veel te veel op andere (actie) scores. Er worden soms enorm prachtige thema's gecomponeerd die een abrupt einde kennen. Niets is zo frusterend! Het excuus luidt dan natuulijk dat de track in functie van de scence's werd gemaakt. Dat is altijd zo uiteraard. Maar het duo hier maakt vernuftig gebruikt van de tijd en de scene om een track te componeren die grootsheid, schwung, continuïteit, passie en liefde/romantiek weergeeft. Oogway's thema in groot orchestraal opzet is ook bangelijk! Ik hou er van en het wordt bij deze een van mijn referentietracks.

Powell en Zimmer zijn de Zen Bal Masters. Zoveel is zeker. Dit is filmmuziek in galop én sprint. Kopen die handel!
Kung Fu Panda 2 - 10/10 - Crítica de Maurits Petri, Publicado en (Neerlandés)
John Powell en Hans Zimmer die zich ontfermen over een en dezelfde soundtrack. Een natte droom voor menig filmmuziekliefhebber. Met Kung Fu Panda wisten de twee componisten dan ook aangenaam te verrassen met een waanzinnige score, die nog in menig cd-speler kapot draait. Al vrij snel werd duidelijk dat er een tweede deel van de vechtende animatiepanda zou komen. En gelukkig hoort daar weer een Powell/Zimmer soundtrack bij.

Over Kung Fu Panda 2 zouden we kort kunnen blijven. Hij is namelijk vele malen beter, pakkender, meer episch en grootser dan deel 1. Wie denkt dat sequels van animatiefilms nooit echt goed zijn, moet zich snel achter de oren krabben. Want met deze tweede score overtreffen de twee mannen niet alleen zichzelf, maar ook de gehele Kung Fu Panda merchandise. Zo bouwen ze in de eerste track de Japanse muzikale invloeden op een ongelooflijke manier uit. Dit is wel typisch al la John Powell, die ditmaal overigens qua instrumentaties een grotere vinger in de pap lijkt te hebben. De overdonderende percussie, waarmee Powell groot is geworden keert op een manier terug die je adem zal doen stokken. Na alle successen van de man kan hij wederom een waar 'masterpiece' toevoegen aan zijn oeuvre.

Maar niet getreurd voor hen die op zoek zijn naar die typische Zimmer sound. Want ook die is veelvoudig op het album te vinden. Al wordt alles wel gespeeld door een real live orkest. Soms horen we stiekem wat synthesizers, waar Zimmer op zijn beurt groot mee is geworden. 'Inner Piece' bevat het allermooiste thema van het eerste deel, alleen dit maal meeslepender, grootser en intenser. Opvallend is het veelvuldig gebruik van xylofoons, wat niet vaak te horen is in hedendaagse filmmuziek. Het koor, wat op dit tweede deel meer aanwezig is dan ooit, zet soms waanzinnig kracht bij. Maar het is toch de wisselwerking van Powell´s en Zimmer´s composities die vele lagen kippenvel geven. Dit is het beste te beluisteren in de track 'Rickshaw Chase'. In deze actietrack volgen de typische stijlen van de twee elkaar in razend tempo op. En dat is simpelweg briljant!

De lange suite 'Zen Ball Master' vormt het hoogtepunt van het album. Hier komt alle genialiteit bij elkaar en zorgt voor een luisterervaring die zijn weerga niet kent. Zo herkennen we Powell met zijn heerlijke percussie (tango)ritmes en tetterend koper. Aan de andere kant herkennen we Zimmer met zijn absurde beats, gillende violen en rammende synthesizers. Het bombastische einde is er eentje die je nog lang zal nablijven. En het mooie is: door de heerlijk lange speelduur komt er geen einde aan al die geweldige muziek.

We kunnen allerlei superlatieven gebruiken, maar Kung Fu Panda 2 is gewoon weer een parel van twee componisten die alle registers weer eens lekker opentrekken. Verwacht het beste van Zimmer en Powell op een waanzinnige cd, die je keer op keer wilt beluisteren. Een mix van goed doordachte actiemuziek, Japanse instrumenten en nog veel meer. Met stip op nummer 1, Kung Fu Panda 2!
Kung Fu Panda 2 - 10/10 - Crítica de Damien , Publicado en (Francés)
En 2008, 'Kung Fu Panda' marquait la première collaboration entre deux compositeurs de légende. Hans Zimmer, qui n'est plus à présenter, et John Powell, vétéran de la musique de film en général ('The Bourne Identity', 'The Italian Job'), mais qui semble s'être trouvé un véritable terrain de jeu dans le film d'animation avec entre autres 'Ice Age: The Meltdown' ou surtout le récent 'How to Train Your Dragon', véritable triomphe artistique.

L'un est reconnu pour la beauté et la majesté de ses compositions, l'autre pour sa musique en forme d'éruption de joie et de couleurs. De prime abord on se dit que le couple ne peut donner naissance qu'à un bébé parfait. Mais Zimmer et Powell opèrent dans des styles si différents que tout mélange homogène semble impossible.

Ainsi, ce 'Kung Fu Panda 2', peut-être plus encore que le premier volet, adopte majoritairement le genre Powell. Avec une petite touche du Zimmer de ces dernières années, issue de 'Sherlock Holmes' ou 'Megamind', produits tous deux avec Lorne Balfe, qu'on retrouve ici crédité en musiques additionnelles. Sans oublier le côté grave et plus posé des cuivres et choeurs qui font parfois défaut aux compositions de John Powell.

Si l'orchestration n'a pas fondamentalement changé depuis le premier 'Kung Fu Panda' (orchestre au grand complet, agrémenté de sonorités asiatiques et d'une occasionnelle batterie), les thèmes développés en 2008 sont arrivés à maturité et font déferler une véritable tempête d'idées (parfois un brin déstructurées), faisant preuve d'un potentiel énorme qu'on n'avait pas soupçonné. 'Musicians Village' et 'Save Kung Fu' en témoignent à eux seuls. Sur cette base solide, de nouveaux motifs peuvent émerger. De (brillantes) nouvelles idées font également surface, à l'image du thème que l'on peut entendre à la fin de la piste d'ouverture 'Ancient China/Story of Shen', ou du surprenant et enjoué 'Stealth Mode', aux antipodes de ce que proposent habituellement aussi bien Powell que Zimmer.

Les deux compositeurs semblent s'amuser comme des fous pendant la belle heure de musique que nous offre l'album. Modulations insensées ('Rickshaw Chase'), rythmes improbables ('Gongmen Jail'), action pétaradante ('Firework Factory', 2ème moitié), émotions à la pelle ('Po Finds The Truth'): ce 'Kung Fu Panda 2' est une triple dose de vitamines pour l'auditeur distrait, et une véritable petite perle pour les amateurs de musique les plus attentifs.
Kung Fu Panda 2 - 08/10 - Crítica de John Mansell, Publicado en (Inglés)
I must say here and now I am no fan of Hans Zimmer, and also I am not a great admirer of animated movies, so maybe I should stop now ? Ok, I will continue because John Powell is involved. To my surprise I enjoyed this score a lot, it was not only a very melodic work but it also contained a number of musical parodies throughout that just raised a smile every so often. When I say parodies I can clearly pick out cues or at least interludes within cues that are definite references to Schifrin’s ENTER THE DRAGON, which makes this already entertaining score even more likeable, the simple reason being that once you hear the first reference to Dragon, you want to go on and see or at least hear more, as in track number 8 GONGMEN JAIL. The score contains a great full blooded theme that raises its head and is given a full working for the first time in track number 4, MUSICIANS VILLAGE, this central theme returns throughout the remainder of the work in various guises and disguises and is given a really high speed energetic work out in track number 9, RICKSHAW CHASE, and at times is a sort of western/eastern theme. Essentially this is a score that is rather light hearted but it also contains a number of themes, dramatic, romantic and even ethnic sounding as in oriental flavoured music. From a personal point of view I feel that this is around 99 percent John Powell and 1 percent Hans Zimmer, but there again I would say that wouldn’t I ? The score just has an atmosphere and also a sound to it that can only really be pure Powell. As in HOW TO TRAIN YOUR DRAGON, the composer has provided a score that is multi faceted, full of energy, throbbing with pulsating themes and also bursting at the seams with haunting and luscious sounding romantically slanted pieces. The composers fuse so many different styles together, but the end product is quite stunning. An entertaining score, that relies upon the use of the brass section a lot of the time, which is laced and supported by strident strings and heavy percussion, it is totally absorbing and entertaining and a score that I whole heartedly recommend.
Kung Fu Panda 2 - 10/10 - Crítica de Thomas Jenkins, Publicado en (Inglés)
With whizbang orchestral action, brooding villainous material for Gary Oldman's Shen, and continued melodic excellence, the atrocious remix at the end of the album is the only thing holding this score back from a 10/10.
Kung Fu Panda 2 - 09/10 - Crítica de BJ Borge Ayala, Publicado en (Español)
Que se puede decir, que no sea, escúchala y luego te quedarás sin palabras....
Kung Fu Panda 2 (2001)

Kung Fu Panda 2 (2011)
Original Motion Picture Soundtrack
Music Composed by Hans Zimmer and John Powell
(Kung Fu Panda, How To Train Your Dragon, The Lion King)


In KUNG FU PANDA 2, Po is now living his dream as The Dragon Warrior, protecting the Valley of Peace alongside his friends and fellow kung fu masters, The Furious Five. But Po's new awesome life is threatened by the emergence of a formidable villain, who plans to use a secret, unstoppable weapon to conquer China and destroy kung fu. Po must look to his past and uncover the secrets of his mysterious origins; only then will he be able to unlock the strength he needs to succeed.

KUNG FU PANDA 2 is directed by Jennifer Yuh Nelson and stars Jack Black, Angelina Jolie, Dustin Hoffman, Jackie Chan, Seth Rogen, Lucy Liu, David Cross, James Hong, Gary Oldman, Michelle Yeoh, Jean-Claude Van Damme and Victor Garber.

Composing heavyweights Hans Zimmer and John Powell join forces for this new epic tale of a peace-loving panda and his friends.
World Soundtrack Awards: Soundtrack Composer of the Year (Nominado)
Trailer:





Trailer:





Trailer:





Otras versiones de Kung Fu Panda 2 (2011):

Kung Fu Panda 2 (2011)

Soundtracks de la colección: Animation

Goldorak 3: Le Prince de l'Espace (1979)
Superman: Doomsday (2007)
Disney Villains: Simply Sinister Songs (2010)
Slayers Return: The Motion Picture ''R'' (1996)
Robotech: The Shadow Chronicles (2007)
Pink Floyd The Wall (1979)
The Little Mermaid (2014)
Starchaser : The Legend of Orin (2012)
Lilo & Stitch (2002)
Batman: The Brave and the Bold (2010)


Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más